….Βράδιαζε. Τα σύννεφα πέρα από την Σαλαμίνα χάνανε σιγά σιγά τα τελευταία χρυσά χρώματα, ολοένα γινόταν σκούρα. Η μπουκαδούρα έφερνε μες στο λιμάνι λίγο κύμα. Οι ψαροπούλες μια σαλπάριζαν, άσπρες, κίτρινες, πράσινες -φιγούρες ανάλαφρες μες τα χρώματα του διαστήματος. Οι ψαράδες που δεν ήταν να ρίξουν τα δίχτυα η τα παραγάδια τους σιγούρευαν τον κάβο που ήταν δεμένες οι βάρκες στη στεριά, παίρναν τα κουπιά στον ώμο και τραβούσαν για τα καλύβια τους. Ένα τσούρμο μωρά ξυπόλυτα παίζανε στην ακρογιαλιά, κυνηγιότανε κάνοντας μεγάλο πατιρντί. Σκάλωναν παντού στο καινούργιο σκαρί, το στημένο στον ταρσανά…Τρέχανε από πρύμη σε πλώρη, πέφταν τσίριζαν. Ολοένα μερεμέτιζαν το καινούργιο σκαρί. Θα γινόταν η Τζίλντα του το μικρό ΕΘΕ του Νίκου Σαρικαβάζη.
Μια γυναικεία φωνή: – Έλα! Έλα πια! Τα μωρά απαντέχουν να φάμε!
Τίναξε λίγο το κεφάλι του σαν να γύριζε από ταξίδι.
– Εμένα λες?
– Εσένα λέω! Νύχτωσε!
– Καλά έρχομαι.
Το διήγημα του Ηλία Βενέζη του ταίριαζε: ο μεγάλος έρωτας του η Θάλασσα, η Ιστιοπλοΐα και ο ΝΟΠΦ. Ξέχναγε να πάει σπίτι του!…
Ο Νικόλαος Σαρικαβάζης γεννήθηκε το 1921 στα Αλατσάτα της Μικράς Ασίας. Το όνομα του πατέρα του ήταν Δημήτριος και της μητέρας του Αικατερίνη. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Σαρικαβάζη με την οποία απέκτησε δυο γιους, τον Δημήτρη και τον Παναγιώτη.
Κάτοικος Παλαιού Φαλήρου από το 1956.
Από το 1938 ασχολείται με τον αθλητισμό ως αθλητής του στίβου στον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο. Υπήρξε αθλητής δρόμου ταχύτητας 100 και 200 μέτρων και στέλεχος της Εθνικής Ομάδας Στίβου.
Το 1947 άρχισε να ασχολείται με την ιστιοπλοΐα στο Ναυτικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου, όμιλο που ερωτεύτηκε από αθλητής ακόμη, τρέχοντας σε αγώνες ανοιχτής θαλάσσης με το σκάφος «Τζίλντα».
Το 1950 ανέλαβε τη θέση του Εφόρου του ΝΟΠΦ από την οποία βοήθησε παντοιοτρόπως τους αθλητές του ομίλου να καταλάβουν τιμητικές θέσεις σε διεθνείς αγώνες (εσωτερικού και εξωτερικού).
Το 1972 στο Κίελο, το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στη Σαβάνα, ήταν ο Αρχηγός αποστολής της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομάδας
Από το 1966 έως το 1991 ως μέλος και από το 1991 έως το 1997 ως Προέδρος ήταν στη διοίκηση της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας προσπαθώντας να ανυψώσει το άθλημα όσο το δυνατόν περισσότερο. Ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Ομίλου Ιστιοπλοΐας Ανοιχτής Θαλάσσης . Μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων για τέσσερα χρόνια.
Ήταν χωρίς καμία διακοπή Προέδρος του ΝΟΠΦ από το 1979 έως το θάνατο του στις 11/02/2011.
Τι είπαν για τον Νίκο Σαρικαβάζη όσοι τον γνώρισαν από κοντά:
Γιάννης Παυλου :
“Θέλω να γράψω δυο λόγια εν συντομία για την μακρόχρονη διαδρομή στην αθλητική ιστιοπλοΐα του Νίκου Σαρικαβάζη, γιατί πιστεύω ότι λίγοι γνωρίζουν το μέγεθος της προσφοράς του και την όλη πορεία του, καθώς και το πόσο συνέβαλε στο να υπάρχουν σήμερα τόσοι πολλοί ναυταθλητές στον Πανελλήνιο υγρό στίβο.
Τον Νίκο Σαρικαβάζη τον γνώρισα τον Μάϊο του 1953, όταν μαζί με τον Κώστα τον Γιάκα και τον Γιώργο του Σταλούνη, καταφέραμε να γραφτούμε αθλητικά μέλη στον ΝΟΠΦ.
Ήμαστε νέοι ηλικίας 16-17 ετών και ο Σαρικαβάζης έφορος ιστιοπλοΐας του Ομίλου (ΝΟΠΦ) με περιουσία μόνο τέσσερα ιστιοπλοϊκά μονοθέσια σκάφη τύπου «κέρκουρος» μ’ ένα πανάκι και πλήθος αγωνιστικών βαρκών τύπου σκιφ, δίκοπη, τετράκοπη κλπ.
Μετά από λίγο, ο όμιλος κάτω από την πίεση του Σαρικαβάζη απέκτησε ένα ακόμη σκάφος τύπου «lighting» Λάιτινγκ, ελληνικής κατασκευής από πευκοξυλεία βάρους 450kg. Αυτόκλητοι προπονητές μας ο Μιχάλης Λαδόπουλος και ο Παναγιώτης Βιδάλης.
Στόχος του Σαρικαβάζη ήταν οι πιτσιρικάδες να τρέξουν σε επίσημους αγώνες Ιστιοπλοίας, και λέω στόχος διότι μέχρι τότε υπήρχε άβατον στην Ιστιοπλοΐα, θέση είχαν μόνο οι Γαλαζοαίματοι και η Υψηλή Αριστοκρατία.
Τελικά η επαναστατική επιμονή του έσπασε το Άβατον και οι πιτσιρικάδες τρέξανε και «σκίσανε».
Μετά από αυτήν του την επιτυχία ξεθάρρεψαν όλοι οι όμιλοι και δειλά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισαν να παίρνουν πιτσιρικάδες Ιστιοπλόους και ξαφνικά το άθλημα πέρασε στις καρδιές του μέσου Έλληνα και γέμισε ο στίβος σκάφη.
Βέβαια το κλειδί για όλους τους Ομίλους ήταν να έχουν τα δικά τους αθλητικά σκάφη, για να τα διαθέτουν στους πιτσιρικάδες οι οποίοι δεν είχαν την οικονομική άνεση εν αντίθεση με τις αριστοκρατικές οικογένειες της εποχής.
Αυτή ήταν η μεγάλη συμβολή του Σαρικαβάζη στην Ιστιοπλοΐα, την οποία καλό είναι να την μάθουν οι νεότεροι. Διότι αγνοώντας όλα αυτά αντί για ευχαριστώ, τον επέκριναν αρκετές φορές χωρίς να υπολογίσουν ότι χωρίς την επιμονή του στο «Άβατο» εκείνα τα πραγματικά δύσκολα χρόνια όπου δεν υπήρχε η οικονομική άνεση, παρά μόνο η θέληση του ναυταθλητή, η έκβαση της όλης προσπάθειας θα ήταν αμφίβολη.
Ηλίας Χατζηπαυλής: «Ο Νίκος ήταν για εμένα ο δεύτερος πατέρας μου. Στο ενενήντα τοις εκατό των αποστολών που έχω συμμετάσχει ήταν ο Αρχηγός. Είναι ο άνθρωπος που εμένα και άλλους ιστιοπλόους, στα πέτρινα εκείνα χρόνια του αθλητισμού και ιδιαίτερα της ιστιοπλοΐας, όπου το να έμπαινες στα Σώματα Ασφαλείας είτε στις υπηρεσίες όπως η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ ήταν επίτευγμα, με βοήθησε να σταδιοδρομήσω στον ΟΤΕ. Του χρωστώ πάντα μεγάλη ευγνωμοσύνη».
Τάσος Βατίστας: «Με το Νίκο Σαρικαβάζη ξεκίνησα το 1958 και μέχρι που έφυγε ήμασταν πάντοτε μαζί. Τον αγαπούσα σαν πατέρα μου και με αγαπούσε σαν παιδί του. Με βοήθησε στην αθλητική και στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Αυτό που έχει μείνει στη μνήμη μου είναι την ημέρα που ήρθε ο Μπαλόπουλος να μπαζώσει τον Όμιλο. Λιποθύμησε από τη στεναχώρια και τη ταραχή του και μαζί με τη κυρία Μαρίκα τον σηκώσαμε και του δώσαμε νερό. Δεν υπήρξε μέρα όσα χρόνια τον ξέρω να λείψει από τον Όμιλο. Θα τον θυμόμαστε για πάντα με αγάπη».
Γιάννης Σπέης: «Ο Καπετάν Νίκος, ο ‘’ΑΡΧΗΓΟΣ’’ μαζί με τον Κωστή τον Βερμισσώ, βοήθησε εμένα και πολλούς άλλους ιστιοπλόους να αποκατασταθούμε επαγγελματικά. Και παρά τις διαφορές και τις προστριβές που είχαμε, δεν μπορώ παρά να του αναγνωρίσω ότι στον Όμιλο στάθηκε στυλοβάτης».
Νίκος Περράκης: «Σήμερα έφυγε ο τελευταίος των αρχόντων της ελληνικής ιστιοπλοΐας.
Καρόλου, Σταυρίδης, Βλάγκαλης, Θεοδωρίδης, Παπαδάκης, Περδίκης, Βραΐλας, Ευθυβουλίδης, Λεμπεσόπουλος, Τσούκας, Δηλαβέρης, Νομικός, Δοξόπουλος, Γολέμης και τόσοι άλλοι τους οποίους ξεχνώ. Σήμερα η ιστιοπλοΐα πενθεί, όχι γιατί έφυγε ένας πρωτεργάτης του αθλήματος, αλλά γιατί έφυγε και ο άνθρωπος Σαρικαβάζης ο οποίος βοήθησε πάρα πολλούς ιστιοπλόους. Καλό ταξίδι Νίκο μας».
Ιωάννης Μαραγκουδάκης: «Τον Νίκο, τον γνώρισα την δεκαετία του 1960. Μου έκανε εντύπωση η προσήλωση του στην ιστιοπλοΐα, αλλά κυρίως η αγάπη του και η προσφορά προς όλους τους ιστιοπλόους. Τους βοήθησε με πάθος στην ανάδειξη τους και στην επαγγελματική τους αποκατάσταση. Η ιστιοπλοΐα του χρωστάει πολλά».